Ergenlikten henüz çıkmış gibi davranan bir avukat ile ortasına düştüğü acayip olaylar açıkçası beni kendine çekmeyi başardı. Bolca zekice göndermenin olduğu ve nefes aldırmayan bir kurguya sahip olması en büyük artıları. Fakat naif konusu kimi okuyuculara hafif gelebilir. Vakit geçirmek için çekirdek gibi bişi bu kitap.
Eren
Niyeyse karşı tarafa gidemeyen aşırı hırslı bir hayaletin aşk öyküsü gibi. Londra'nın Highgate Mezarlığı'nı arka planına alan hikayede ikiz olmanın ne korkunç bir şey olduğunu görüyoruz. Yer yer saçmalasa da başarılı bir anlatıma sahip olan kitabın yan karakterleri ise oldukça eğlenceliydi. Bayılmadım ama idare eder diyebiliriz.
Eren
Olağanüstü bir kapağı olan bir kitap. Alacakaranlık furyasından nasiplenen ama sırtını vampirlere dayamayan bu paranormal serinin en büyük farklılığı olanların bir erkek gözünden anlatılması. İki yazar tarafından bir parça yavaş anlatan hikayedeki entellektüel dokunuşlar ise heyecanlandıracak cinsten. Türe yeni bir soluk getiren serinin ilk kitabı yüksek bir puan almayı başardı benden.
Eren
Vampir mitolojisine miki mikiyi daha fazla nasıl sokarızın cevabı sanırım bu kitap. Durmaksızın hallenme ve götürme durumundaki biri telepatik diğeri kan emici iki karakterin büyük aşkı ev hanımları için yazılmış porno sınıfına içtenlikle sokuyorum. Az diyalog bol icraat arayanlar için paha biçilmez bir eser.
Eren
Beş yaşındaki 'aşırı' olgun bir çocuk aşkı, nefreti, varoluşu sorguluyor. Keyifle akan diyaloglar bir cinayete ve onun çözümüne bağlanıyor. Birbirinden eğlenceli diyaloglara eşlik eden tuhaf mı tuhaf karakterler var. Yazarın diğer iki kitabındaki bağımlılık yapan üslubu burada da öne çıkıyor. Rüya aleminde geçen ve 'okunması' gereken bir bölüm ise çoğu okuyucu için zorlu bir sınav olacaktır. Alper Kamu'nun yeni maceralarını dört gözle bekliyorum.
Eren
Bir şekilde ortasına düştüğümüz yaşantımızdan kıl payı sekebilir ve bambaşka bir hayata sürüklenebilirdik. Şebnem İşigüzel bunu yapıyor. Sizi alıyor 16 yaşındaki bir karakterin içine sokuyor. Size aşk acısı çektiriyor ve hırsızlık yaptırıyor. Bir yazarın kısacık romanıyla bu kadar etkileyici olması çok şaşırtıcı. Bitmesin diye azar azar okunan kitaplardan. Sanırım yazarın diğer kitaplarını gözüm kapalı alacağım.
Eren
İlk kitabın ardından merak uyandırıcı bir başlangıç yapan Azap, lise ve aşk ekseninde ilerlemeye devam ediyor. Ergen sorunlarının her satırdan fışkırması haliyle sorun oluşturabiliyor. Hikayesinin mitolojik yanını birazcık daha güçlendiren yazar, Luce kızımızın hayatına üçüncü bir erkek daha sokmayı başarıyor. İlk kitabın gerisinde kalan ve oldukça 'azap' bozucu karakterleri olan serinin ikinci kitabını bitirmek küçük çaplı bir işkenceydi.
Eren
Kadınlar, yalnızlık, kıskançlık, fahişelik, cinayet, cinsellik, erkekler ve Japon toplumu. Birbiriyle bağlantılı iki cinayet ve bu cinayetin çevresindeki 5 kişi. Yazar günlüklerle, mektuplarla, mahkeme kayıtlarıyla bütün karakterlerin bakış açılarını görmemizi sağlayıp karakterleri derinleştiriyor. 670 sayfa boyunca bütün karakterler ve olaylar hakkında detaylar veriyor, hatta lineer bir olay örgüsü olmadığından ağır ilerliyor ama tempo asla düşmüyor, yazım dili çok başarılı. Ben çok etkileyici buldum, özellikle Kazue'nin günlüklerinde kendini kandırışları, Zhang'ın Çin'deki yaşamı ve bir Çinli'nin gözünden Japonya oldukça iyi yazılmış.
Ece.
İlk kitapta beni benden alan şiddet eğilimli-sosyopat-erkek düşmanı Salander'in geçmişine dalıyoruz. 3 cinayet ve tonla karanlık ilişkinin ortasında kadın düşmanı erkekler, güç sahibi kadınlar ve seks suçları işleyen biri sürü adamla karşılaşıyoruz. Yazarın güçlü kadın profillerine olan tutkusu nasıl gözümüzü yaşarttıysa ilk kitapta şöyle bir bahsedilen her şeyi kurguda bir şey için kullanması azıcık hayal kırıklığı yarattı. Sanki eteğindeki tüm taşları ortaya dökmüş gibi. Her şeye rağmen tuğla boyutlarındaki kitabı üç gün içerisinde keyifle okudum. İlk kitap kadar iyi olmasa da gözardı edilmemesi gereken bir eser. Eminim herkes serinin (Millennium) üçüncü kitabında ortaya çıkacak olan karakteri de tahmin edebilmiştir.
Eren.
Mavi Marmara olayıyla gerilen sinirlere iyi gelebilecek, "iki taraftan" yazarların toplama hikayelerini içeren enteresan bir kitap bu. İsrail'den sadece nefret etmek üzerine kurulu zihinlerde ilginç bir portre bile çizebilir kitap. Oralardaki gündelik hayattan ve de rüya aleminden anlatıları merakla okuyacağınızı tahmin ediyorum.
Eren.
Hayal gücünden yoksun ve yaratıcılık karşısında korkudan tir tir titreyen, topu bir arada iki 'tam' erkek etmeyen, yedi çalışkan adam. Gözü kendinden başkasını görmeyen, sözde bir prens. Kötülüğünden güç alan ve arıza bir adama aşkıyla iyice bileylenmiş bir cadı. Üstlendiği role itirazı olan bir lider… Yaşamla çelişen yasaklar. Sadece kapılı kapılar ardında yıkılan tabular. Zehirli elmalar değil de, zehirli içkiler. Birbirine karışan sesler. Her şeyden önce gelen ve her ne pahasına olursa olsun asla ihmal edilmeyecek işler. En büyük üretimi çöp olan, çivisi çıkmış bir dünya… Ve penceresinin kenarına oturmuş, ezber hayallerini bir an olsun sorgulamayan, rayından çıksa bile rolünden vazgeçmeyen, meçhul kurtarıcısını beklemekte ısrarlı, çağdaş bir kadın; Pamuk Prenses. Tüm samimiyetimle söylüyorum, yukarıda okumuş olduğunuz arka kapak alıntısı kitabın en güzel yeridir. Pamuk Prenses masalına, modern dünyadan eleştirel bir bakış olduğu su götürmez bir çalışma olmakla birlikte yazarın "deneysel" yaklaşımı, romanı roman yapan "giriş-gelişme-sonuç" üçgenine son derece uzak olduğu içindir ki benim için yorucu olmaktan öteye geçemedi. Donald abimize cevap Samuel Beckett'tan geliyor; yine dene, yine yenil, daha iyi yenil!
Başak.
Ece, yazar olabilmek için her türlü mücadeleye hazırdır: Evini, işini, her şeyini bırakır, annesinin yanına taşınır, parasız pulsuz halkın arasına karışır. Sevgilisinden yeni ayrılmış olmanın verdiği derin acı bile artık romanında kullanılacak küçük bir ayrıntıdan öteye gitmeyecek, yazar olabilmek için çektiği ıstıraplar bununla da kalmayacak, edebiyat uğruna, Vadideki Zambak, Diriliş, Büyük Umutlar ve Anna Karenina gibi, kendisinden daha düşük vizyona sahip yazarların eserlerini 'okuma uğraşısı' verecektir.
Kitabın adı ayrı yakaladı beni, arka kapak ayrı.. Bir heyecanla aldım, derhal okumaya koyuldum. Eğlenmedim mi eğlendim, eleştirdiklerine katılmadım mı katıldım, fikren de beğendim, tamamdır. Ancak dilime, kalemime yapışan ve kurtulmak için gerçekten günlerce uğraşmam gereken o dil kirliliği için seni affetmiyorum Ayça Şen. Konuşur gibi yazma, konuş ama yazma. Kitabına bir de pembe kapak yapmışsın. Aferin.
Başak.
Büyük İkiz Tanrılar Neden ile Sonuç'un, 2000 yıllık raporlarını sunmak üzere Yüce Şans Tanrısı'nın huzuruna çağrılma günü geldi çattı. Her zamanki gibi kendilerine eşlik eden büyük bir tanrılar heyeti ve dalkavuk meleklerle birlikte geldiler. Geçmiş ve Gelecek oradaydı. Ve Hipotez ile Çünkü de öyle; toplamda birkaç bin tanrı ederdi.Yazarın patlamalara doymamış Zar Adam ve Zar Adam'ın Peşinde kitaplarını zerrece merak etmesem de şans tanrısından girip Kızılderililerden çıkan, oradan aşka uğrayıp dönüşte ticaretin inceliklerinde duraklayan bu karmaşanın içinden nasıl çıkacağını şiddetle merak ettiğim içindir ki Piç Fantazi'yi kendime göre rekor sayılabilecek bir hızda okuyup bitirdim. Edisyonuyla ilgili bir kaç kafa karıştırıcı noktaya takılmakla beraber genel olarak çok keyif aldım, ara ara sesli güldüm, yanımdakilere parçalar okumaktan kendimi alamadım.
An itibariyle gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki popüler olanın her zaman tü kaka olmayabileceğinin kanıtı ender kitaplardandır nazarımda. Bu arada kitabı okuyup seyrüseferci Kum Tanesi ile karşılıklı iki kadeh rakı içmek istemeyen bizden değildir.evet.
Başak.
Uzun, upuzun bir kitap bu. Bir türlü akmamakta ısrar eden sayfaların arkasında "inançsızlık sizi felakete götürür," gibisinden nefis bir anafikir uzanıyor. İffet ve o giderse başımıza gelecekler Chuck Norris filmlerine özgü bir bakışla betimlemelere boğularak üzerinize boca ediliyor. Hatta basbaya bir Hristiyanlık reklamı da söz konusu kitapta. Bunları görmezden gelebilirim, aksiyon olsun, adrenalin olsun ama illa olsun diyorsanız kitap tam size göre.
Eren.
beatitude: kesin mutluluk hali.. beat (beaten): harap, yenilmiş, yitik.. the beat generation: her iki tanıma da uydurulabilecek, ama aslında hiçbir yere sığdırılamayacak, uymayacak adamlardan oluşan bir akım..
beat generation: 2. dünya savaşı sırasında yetişkinliğini yaşamaya başlamış, ne bir kısım yaşıtlarının savaşmak için geçerli gördüğü değerlere inanan, ne de diğer kısım yaşıtlarının kutsal saydığı maddiyata katlanabilmiş bir avuç zeki genç adamın oluşturduğu kültür.. hippilere, Jim Morrison'a örnek olmuş, savaşa, maddiyata, düzene karşı çıkan, istedikleri gibi, özgürce yaşayan, saçmalayan, saçmalamaktan gocunmayan, yaptıkları hatalarla eğlenen, doğu felsefelerine merak salan, alternatif formlarıyla seksin tutkunu, uyuşturucu deneyimlerinden zevk alan, kafalarının güzel oluşunun verdiği mutluluğu edebiyata dökenlerin tarzı..
richard brautigan: jack kerouac, charles bukowski, william burroughs, neal cassady, allen ginsberg, bob kaufman, gary snyder gibi isimlerin başı çektiği beatniklerin en başarılı kalemlerinden biri.. dahil olduğu kuşağın diğer üyelerine nazaran daha yalnız, daha kırılgan ve daha efendi bir adam..
kürtaj: oyuncaklarının hikayesini mum boyalarla anlatan küçük çocuklar, öfkelerini hikayelere döken yeniyetmeler, anılarını roman haline getiren yaşlılar.. sıradan insanların, istedikleri şekilde, istedikleri konuda yazdıkları kitapların orjinal tek kopyalarını getirip istedikleri rafa yerleştirdiği bir kütüphane.. bütün hayatını bu kütüphanede geçiren, münzevi bir kütüphaneci.. vücuduyla senkronize olmayan dünyanın en güzel ve en utangaç kadını.. aşk.. kaybediş.. hüzünlü bir huzur..
mutlu insanların öyküsü yoktur..
Sanem
Neden daha önce keşfetmedim? Yazdığı her kitap yüzünden bir şekilde partinin sonuna yetişmişim de kenarından ancak yakalayabilmişim gibi hissediyorum. Gene çok eğlenceli ama ilk kitabı Tatlı Rüyalar'ın yanında biraz düz ama daha komik ve hafif bir kitap bu. Sabit kalan tek şey ise aşkı yapılan methiye. Fakat onu seven bunu da sever diyerekten şiddetle öneriyorum.
Eren.
İtiraf ediyorum ergen bir çocuk gibi 1 gün içerisinde kitabı yercesine okudum. Fakat bunun tek nedeni bir sonraki sayfayı merak etmemdi. Önceki kitaba ek olarak yeni pek bir şey sunmayan bir kitap - Capitol'deki akıl dışı refahın günümüz yaşamına yaptığı referanslarla betimlenmesi kısımları pek keyifliydi. Hatta bir önceki kitabın jokeri olan açlık oyunlarını burada da görüyoruz. Her şeye rağmen kitap bir ara kitap olduğunu ve yazarın asıl bombasını 3. kitaba sakladığını hissettirmeyi başarıyor. Israrla bekliyoruz.
Eren.
Evlilik ne menem bir şeydir kısa ve öz bir şekilde anlatıyor kitap. Olaya fantastik bir boyut katan "ermiş" ise evlilik kurumundaki aksaklıkları birden fazla mücizenin bile düzeltemeyeceğinin kanıtını oluşturuyor. Hornby'ın bir diğer kitabını okumak için sabırsızlanıyorum.
Eren.
Güzel kitapların berbat film uyarlamalarının olmasından nasıl nefret ediyorsam filminin ya da dizisinin yapılması için yazılmış kitaplara da aynı şekilde mesafeliyim. Güzel bir fikrin nasıl çarçur edileceğine şahit olduğunuz bu kitap, verdiği anlamsız bilgiler ve ayrıntıdan yoksun dört nala giden kurgusuyla ve kimin kim olduğunu çözemediğiniz kalabalık kadrosuyla insanı bay bay bayıyor. Dört kitaplık seriye kendi adıma hayatta başarılar diliyorum.
Eren.
Kitabı okumaya başladığımda içime düşen benzerlik duygusundan dolayı - The Curious Incident of the Dog in the Night Time - babasını arayan "sorunlu" çocuk karakterine ısınamadım. Fakat söylemek zorundayım ki bu kitap adamı kahır sahibi yapar. Öyle cümleler var ki yüreğinize işliyor, ağlamamak için otobüste dudağınızı ısırıyorsunuz. Baş kahramana defalarca sarılmak istemeniz, ona, "hayat aslında öyle değil şöyle," demek istemeniz ise cabası. Foer amca şu dakikadan sonra kussa alır okurum. Bu arada çevirisi ve tahsis işi çok titiz yapılmış, imrendim.
Eren.
646 sayfa ve içinde Övgüler diye 6 sayfalık beyinsiz bir bölüme - ah, tonla anlatım bozukluğu ve hata unutulmamalı - rağmen çok ama çok güzel bir kitap bu. Dünyanın en gelişmiş ülkelerinden birinde kadınlara uygulanan şiddet ve İsveç'in kirli ekonomik olaylarına odaklanan kitap, çizdiği kusursuza yakın karakterler ile sizi çat diye hazırlıksız yakalıyor. Başkahramanların 300 sayfa boyunca bir araya gelmemesi bile sorun yaratmıyor. Erken göçen yazarına selamımızı çakıp serinin sonraki kitaplarının çevirisini keyifle bekliyoruz.
Eren.
Bir sevgi, dostluk bağlılık hikayesi falan değil bu. Hepsinin hayatı birbirinden boktan olan dört mutsuz insanın yanyana kalma çabası anlatılıyor. Günlük gibi kişilerin gözlerinden sırayla anlatılan olaylar gerçek hayattan kopmadan, "hayat dersi verme" zırvalıklarından uzak durarak anlatıyor derdini. Bir şekilde herkesin kendinden bir şeyler bulacağı karakterler bazı cümlelerde siz olarak konuşuyor. Şaşırmayınız.
Eren.
Aslında Charles Bukowski'nin önsözünden sonra bize yorum yapmak düşer mi, bilemiyorum, ama adetten tabii, yazmak lazım. Çok enteresan olmayan olayları, beş parasız, ucuz bir otelde yaşayan, portakalla beslenen, yazar olmaya çalışan bir adamın günden güne yaşadıklarını ve aşkını öyle akıcı bir üslupla, şiirsellikle anlatmış ki Fante, akıp gidiyor zaten kısacık olan kitap. Çeviri de okuduğum en iyi çevirilerdendi, hiçbir satırında rahatsızlık duymadım. Filmi de çekilmiş, Colin Farrel ve Selma Hayek'in oynadığı. Ama izlemeyi düşünmüyorum, kitabın özünü muhtemelen yakalayamadıkları için sadece hayal kırıklığı olur herhalde.
Ece.
Kayıp sembol'ün,Da Vinci Şifresi ve Dijital Kale'den sonra tam bir hayal kırıklığı olduğu söylenebilir. Diğer iki kitabın devamı niteliğinde olan kitapta oldukça derin betimlemeler mevcut;fakat bir çırpıda okunduğu söylenemez. Dan Brown tüm kitaplarında olduğu gibi bu kitapta da karakterlerin gizem ve esrarengizliği üzerinde durmuş. Kitabı bitirdikten sonra aslında hiçbir gerçeğin başta anlatıldığı gibi olmadığını anlayacaksınız. Sonunda şaşkınlıktan ağzınızın açık kaldığı bir Dan Brown kitapları klasiklerinden biri daha.. Sizi kitabın sonuna kadar çekendir bu gizem ve sürprizler..
Gülşah.
Paralel evrenler ve aşk üzerine bir roman olduğunu söylesem, dahası kahkaha attıracak kadar eğlenceli bir kitap desem yeterli olur mu? Yeterli olmadıysa şunu demek zorundayım: Uzun zamandır bu kadar güzel kafa dağıtmamıştım! Kısa gibi görünen kitap olan biten onca şeyi öyle tatlı, öyle akıllıca birbirine bağlıyor ki suratınızda gevşek bir gülümseme kalıyor. Yazarın eğlenceli dili ve aşka olan bağlılığı ise romantik yanımızı fazlasıyla tatmin etti. Bir ilk kitap için çok ama çok iyi.
Eren.
Bildik Yunan mitolojisinden bir hikayeyi tekrar ama oldukça başarılı bir şekilde işleyen yazar, günümüze referanslar içeren bir gençlik serisi yaratmış. Seri gençlik serisi olabilir ama içindeki kasvetli hava herkesi kolayca yakalayacak cinsten. Yayınevinin berbat çevirisi ve editöryel katkısı yüzünden, yer yer, okumak gerçek bir azaba dönüşse de konu akışı sayesinde kitabı iki günde bitiriyorsunuz (aynen benim gibi).
Eren.
Sanırım hayatımda okuduğum en içten, en hüzün dolu, en buruk kitap. Bu hüngür hüngür ağlattığı, her sayfasında ayrı bir trajedinin yaşandığı, acıların kitabı olduğu anlamına gelmiyor elbette, yalnızca yazar öyle bir dil kullanmış ki, hissediyorsunuz karakterlerin hüznünü, ne yaşadıklarını. Dokuz yaşındaki Oskar'ın o sevimli masumiyeti, icatları ve bilmişliği arkasındaki acı ve babasına duyduğu özlem, yaşadıkları dolayısıyla konuşmayı kesmiş dedesinin doğmamış çocuğuna asla göndermediği mektuplardaki sessiz çığlıklar ve babaannesinin sevgiye olan açlığı, kitapta karışık bir sırayla, muhteşem bir kurguyla anlatılmış. 11 Eylül, Dresden Bombardımanı ve Hiroşima'nın, farklı kişileri farklı zamanlarda ama aynı şekilde etkilemiş etkileri. Hüngür hüngür ağlatmadığını iddia etmiş olabilirim gerçi ama Hiroşima'da kızıyla ilgili hikayeyi anlatan kadının bölümünde hıçkıra hıçkıra bir hal oldum, yalan söylemeyeceğim. Kitaptaki resimler, ve sonundaki animasyonumsu kısım da görsellik katarak daha da güzelleştiriyor. Ayrıca Oskar gibi çocuğum olsun, başka hiçbir şey istemem. Bir kaç alıntı vermezsem de gözüm açık gider.
"Sometimes I can hear my bones straining under the weight of all the lives I'm not living"
"I regret that it takes a life to learn how to live."
"I felt, that night, on that stage, under that skull, incredibly close to everything in the universe, but also extremely alone. I wondered, for the first time in my life, if life was worth all the work it took to live. What exactly made it worth it? What's so horrible about being dead forever, and not feeling anything, and not even dreaming? What's so great about feeling and dreaming?"
"I thought about all of the tings that everyone ever says to each other, and how everyone is going to die, whether it's in a millisecond, or days, or months, or 76.5 years, if you were just born. Everything that's born has to die, which means our lives are like skyscrapers. The smoke rises at different speeds, but they're all on fire, and we're all trapped."
Ece.
Arka kapak yazısına bayılıp bir solukta bitirdiğim bir kitap. Yaratıcılıkta sınır tanımayan, ironik, eğlenceli, öfkeli, inanılmaz doğal ve gerçekçi dili zaten elden düşürtmediği gibi, fantastik görünse de hakikatin (hatta neredeyse can acıtacak kadar) dibine vurmuş hikayesi de kitabı okuyup bitirene kadar rahat verdirtmiyor. Türkiye'nin (pardon, Netamiye'nin...) bugününü ve geçmişini kah gökteki ne idüğü belirsiz 'ben'likler kah da Numune isimli fazlasıyla tipik bir gencin gözünden anlatırken yaptığı göndermeleri takip etmek de fazlasıyla eğlenceli - yazar hiçbir gerçek isim kullanmamış çünkü. Xırbo'lar, bülbüller ve kaplanlar (iki çok güzide futbol takımımız), conlenın, Cana Cankatan, Amkıta, Askıta, Açkıta ve benzeri isim oyunları da Büyük A sizi inandırsın tadından yenilmiyor. Kısacası; okuyun, okutun.
Ece.
Her işyerinin biraz tuhaf, biraz kalabalık ve gerçekten patlamaya hazır bir bomba olduğunu anlatıyor kitap. Günlük hayatın içinde sırıtmayan diyalogların ve karakterlerin 'içimizden biri' mantığının dışında, bir araya geldiğinde sınırı geçen insanları anlatmak için kullanılması ve bunu böyle kıvrak bir dil vasıtasıyla yapması yazara sarılma isteğimin sebebidir. Çok şey olan ama aslında hiçbir şey olan kitabın karakterlerini özlemeyeceğim dersem yalan söylemiş olurum. Çalışma hayatındaki normal görünen her türlü saçmalığa kıl olanlara itinayla öneriyorum.
Eren.
Alacakaranlık serisinin mutant ürünlerinden biri olan bu yeni seri, olayı vampirlerden alıp meleklere taşıyor. Formüle sadık kalan doğa üst-aşk romanı (okul-yakışıklı gizemli bir çocuk-zeka seviyesi ortalama düzeyde bir genç kız-yakışıklı ve gizemli diğer çocuk) garip bir tempo sorunu yaşıyor, kitap akmıyor. Son 60 sayfaya kadar devam eden sürünceme hali insanı delirtmenin eşiğine getirebiliyor. Dağın fare doğurduğu kitabın devam kitabını ise merakla beklemediğimi söylemek zorundayım.
Eren.
Kendi adıma kitaba bayıldığımı söylemeliyim. Kısa ama öz olan hikayede, tek bir gereksiz sayfa yok gibi, yazar derdini ve yarattığı evreni öyle öz bir şekilde veriyor ki sanırım başarısının büyük kısmını buna borçlu. Kolayca nefret edebileceğiniz kapağı görmezden gelip başkahramana ve onun Akademi karşısındaki sınavına giriyorsunuz. Biraz felsefe, bolca gerilimle bilmediğiniz bir gelecekte yolunuzu bulmaya çalışıyorsunuz. Olan bitenin kahramanın sorgusu esnasında anlatılması birazcık hikayeye kaptırmada sorun yaratsa da bir süre sonra alışıyorsunuz. Kitabın ters köşeye yatıran sonu ise herkesi şaşırtacaktır - geldiğini tahmin etsem bile oldukça sarsıcıydı.
Okuması rahat, zihin açıcı bir beyin jimnastiği oldu benim için, dilerim siz de hoşlanırsınız.
Eren.
